پادزهر درمان مسمويت آلومينيوم فسفيد (قرص برنج) كه اين اختراع مربوط به حوزه دارويي و نانو ذرات است. مسموميت با آلومينيوم فسفيد (AAIPP) معضلي بزرگ در شبه قاره هندوستان است. آلومينيوم فسفيد كه از آن براي ضدعفوني و حفاظت از دانه‌هاي غلاتي همچون برنج استفاده مي‌شود (با نام‌هاي تجاري‌اي همچون كويك‌فوس (QuickPhos)، سلفوس (Celphos) و در ايران با نام قرص برنج مي‌توان آنرا يافت) سمي بسيار مهلك است به‌ويژه هنگامي كه آنرا از ظرف تازه باز شده آن مصرف كنند. مرگ آن بر اثر شوك عميق، آماس قلب و از كار افتادن بعضي عناصر داخلي بدن است. دوز مرگ‌آور آن بين ۰٫۱۵ و ۰٫۵ گرم (برابر ۰٫۰۰۵۳ و ۰٫۰۱۸ اونس) است. بيشترين دليل مرگ در خودكشي در شمال هند را مسموميت بر اثر آلومينيوم فسفيد (قرص برنج) گزارش كرده‌اند. از سال ‍۱۹۹۲ كه آلومينيوم فسفيد بطور آزادانه در مغازه‌ها به فروش رسيده موارد مسموميت عمدي بسياري از آن در شمال هند ديده شده‌است. در تحقيق بر روي ۵۹۳۳ مرگ غيرطبيعي روي داده در ۲۵ سال گذشته در شمال غرب هند، درصد بالايي از مرگ‌هاي بر اثر مسموميت به خاطر آلومينيوم فسفيد بوده‌است. در كشور ما نيز به تازگي موارد خودكشي و مصمويت با قرص برنج قابل مشاهده است. اما با وجود تحقيقات و پژوهش هاي فراوان، درمان قطعي تا به حال براي آن ارائه نشده است. درمان بر پايه كاربرد سيليكاي مزومتخلخل ارائه مي گردد در اينجا نانو ذرات با حفرات نانو و سطح مقطع بالا ايمني زيستي دارند به عنوان پادزهر در درمان مسموميت منجر به مرگ قرص برنج استفاده ميشود.

در اين پروژه به شناسايي و جداسازي سلول‌هاي سرطان پستان كه شايعترين سرطان بين زنان در ايران و جهان مي‌باشد پرداخته شده است. بدين منظور نانوذرات مغناطيسي اكسيد آهن (Fe3O4) با آنتي‌بادي هرسپتين پوشش داده شده و سلول‌هاي توموري از نوع SK-BR-3 از محيط بيولوژيكي شناسايي و جدا شدند. در مرحله‌اي اول براي جلوگيري از كلوخه شدن نانوذرات و اتصال آنها به يكديگر و همينطور آبدوست كردن و عامل‌دار كردن نانوذرات، آنها با آمينوپروپيل تري متوكسي سيلان پوشش داده شده‌اند. در مرحله بعد به منظور شناسايي هدفمند سلول‌هاي سرطاني، آنتي‌بادي اختصاصي HER2 به صورت كووالانسي به نانوذرات متصل شده تا به صورت اختصاصي، سلول‌هاي توموري بيان كننده اين ماركر را از محيط خون و مجموعه سلول‌هاي لنفوسيتي شناسايي و جدا گردند. نتايج فلوسايتومتري بازده 75 تا %98 را در مقادير مختلف سلولي نشان مي‌دهند. در بخش ديگري از اين پروژه، توانايي نانوذرات در جداكردن سلول‌هاي سرطاني از محيط خون با ميكروسكپ فلورسنت مورد بررسي قرار گرفت. نتايج اين آزمايش‌ نشان داد كه نانوذرات توانايي جدا كردن سلول‌ها در مقادير خيلي كم از خون (كمتر از 100 سلول در يك ميلي‌ليتر) را نيز دارا مي‌باشند.